УРАН ШУВУУНЫ АМЬДРАЛ-2

Үргэлжлэл.
Нэгэнт алдсан мөрөөдлөө эргүүлэн олох уран шувуунд тийм ч амар байсангүй. Гэвч бэрхшээл болгоныг даван туулж “Амьдрал”-ын бэлэглэсэн “Итгэл найдвар”-аа алдахгүйн тулд бүхий л чадлаараа зуурч байв. Заримдаа ч шантраад бүхнийг орхиод явахад бэлэн л байлаа. Харин тэгэхдээ чухам ямар зүйл нь бэрхшээл болоод байгааг ялгаж салгах гэж хичээсээр заримдаа өөрийгөө ч ойлгохгүй байгаа юм шиг санагдах үе уран шувуунд олон. Мөрөөдлөө хайж олох хүнд бэрх замыг туулах явцад нэгэн сайн андтай болжээ. Сонирхолтой нь Тэдний зорилго, хүсэл, үнэт зүйл нэг. Гэхдээ ялгаатай нь очих газар нэг ч тэд ямагт ӨӨР ӨӨР ЗАМ СОНГОНО. . . Энэ л хамгийн том бэрхшээл байжээ гэдгийг Уран шувуу хожим нь ойлгожээ.

УРАН ШУВУУНЫ АМЬДРАЛ

Бурхан уран шувуунд ухаангүй дурлажээ. Тэгээд хайр сэтгэлээ янз бүрээр илэрхийлж, уран яруу шүлэг түм бумыг зохиож, ертөнцийн хамгийн сайхан цэцэгсийг илгээж, гоёмсог тансаг бүх зүйлийг бэлэглэжээ. Нарны сайхан цацрагаар уран шувууны уруулыг илбэж, тэнгэрийн өнгөөр мэлмийг нь баясгаж, анхны бороо, анхны цасыг түүнд л зориулж, яруу сайхан бүхнээр өглөө бүр сэтгэлийг нь мялаана. Уран шувуу хаана байна тэнд солонгын өнгө туяарч, тэнд өнгө өнгийн цэцэг дэлбээлж, инээмсэглэхэд нь ертөнц тэр чигээрээ даган баясна.
Гэвч уран шувуу бурханыг тоохгүй л байлаа. Тэрээр уучлаарай би “Амьдрал”-д дэндүү хайртай. Сайхан хайраасаа урваж чадахгүй нь дээ гэдэг байжээ. Бурхан уран шувууг “Амьдрал”-аас залхаж, дургүй болоод нэг л өдөр өөр рүү нь ирнэ дээ гэж тэвчээртэй хүлээж, бас янз бүрийн арга хэрэглэсээр л. Гэвч бурхан угаасаа өөрөө сайхан сэтгэлтэй тул тэр арга нь “Амьдрал”-ыг улам сайхан болгож, уран шувуу “Амьдрал” хоёрын халуун хайр улам лавширсаар байлаа.

Тэгсэн нэг өдөр уран шувуу бурханаас хоёулаа мөрийцэх уу гэжээ. Намайг хамгийн хэцүү ертөнцөд амьдруулаач би бүгдийг чадна, бүгдийг даван туулна. Хэрвээ чадахгүй бол би чамд өөрийгөө өгөе гэжээ. Тэгэхээр нь бурхан бодож бодож, дээрэмчдийн ертөнц рүү уран шувууг илгээжээ. Түүнийг дээрэмчдийн ертөнцөд хөл тавив уу үгүй юу дээрэмчид ар араасаа ирээд л мөнгө, хувцас, эд хогшил, эрүүл мэнд, залуу нас гээд л авч болох бүх зүйлийг нь авчээ. Гэвч уран шувуу “Амьдрал”-аас уйдсангүй. Алдсан бүхнээ дахин олж, өөдрөг сэтгэлээр тэмцсээр. Зарим зүйлийг нь дээрэмчид бүр авч ч чадахгүй байлаа. Ингээд уран шувуу “Амьдрал”-хоёрын хайр урт удаан хугацаанд үргэлжилжээ. Гэтэл нэгэн удаа дээрэмчид уран шувуунаас “МӨРӨӨДӨЛ”-ийг нь хулгайлжээ. “МӨРӨӨДӨЛ”-гүй болсон уран шувуу удалгүй бүх зүйлээ алдаж эхлэв. “Амьдрал” хайртыгаа аврах гэж аз жаргалтай байсан мөчүүдээ буцааж, дутуу хүтүү зүйлгүй байлгах гэж бүхий л аргаа хэрэглэсэн боловч тусыг эс олов гэнэ. Дурлалт бүсгүй нь нүдэн дээр нь өдрөөс өдөрт уруудаж байгааг Бурхан хараад тэвчиж чадсангүй. “Би чинийxээ нэг хүслийг биелүүлье, xарин “МӨРӨӨДӨЛ”-ийг чинь эргүүлж өгч чадахгүй шүү” гэжээ. Гэвч уран шувуу сонсохыг ч хүсэхгүй байв. Tэрээр дээрэмчдийн ертөнцийн хатуу хүтүүг давж туулсан тэр бүх хүч чадал, сэтгэлийн тэнхээ, хайр, зүрх сэтгэлээ бүгдийг алдахад хүрээд байлаа. Эцэст нь бүх зүйлээс шантарч зугатахаар шийджээ. Бурхан “Би чамайг өөртөө авахын тулд бүх зүйлийг чинь авлаа. Гэхдээ энэ миний хайр биш байжээ. Чамайгаа би авах биш алджээ. Одоо нэг л зүйл би чамд өгч чадна” гэхэд “Амьдрал” бас “Би чамдаа нэг зүйл бэлэглэе, зугатахдаа аваад яв даа” гэжээ. Уран шувуу “Үгүй ээ дээ. Тэр чинь надад хэрэггүй. Дэндүү хүнд бол холын замд би даахгүй, дэндүү гоё бол би арчилж чадахгүй, хамгийн гол нь зугатаад хаа хүрэхээ ч би мэдэхгүй, тэр тухай бодохоос ч ядарч, шантарч байна” гэжээ. Нөгөө хоёр нь ятгаад л байж, ятгаад л байж, за яахав надад ялгаагүй. Tа хоёрын бэлгийг аваад явья даа гэжээ. Ингээд бурхан уран шувуунд “УРАМ” хайрлаж, харин “Амьдрал” түүнд “ИТГЭЛ НАЙДВАР” бэлэглэжээ.

Энэ эрхэм бэлгийг аваад уран шувуу зугатаж чадсангүй. Бурханы хайрласан “УРАМ”-аар хоол хийж, “ИТГЭЛ НАЙДВАР”-аар жигүүр хийж дахин “Амьдрал”-д дурлаж, мөрөөдлийнхөө төлөө тэмцэх болжээ.

Ойрдоо блог дээрээ яагаад юм нэмэхгүй байна аа гэж олон олон хүн надаас асуулаа. Би ч бас өөрөөсөө асуулаа. Зав болсонгүй юу. Бичих зүйл олдсонгүй юу. Үгүй ээ. Бичихээсээ айгаад байсан юм гэж дотроос минь хэн нэгэн шивнэв. Бодлоо цэгцэлж чадахгүй байсаар өөрийгөө ч олохоо байх вий дээ гэж сэтгэл минь өвдөв.