Thursday, March 25, 2010

Блогийн гишүүд бичиж байна: БУРХАН БАЙДАГ ЮМ БИЛЭЭ ШҮҮ ХҮМҮҮС ЭЭ!!!

БУРХАН БАЙДАГ ЮМ БИЛЭЭ ШҮҮ ХҮМҮҮС ЭЭ!!!
Итгэхгүй бол та үүнийг нэг уншаад үзээрэй...
Эрхэм уншигч таньд энэ сайхан гэрэлт нарны доорх гэгээлэг өдрийн мэндийг хүргье. Яагаад ч юм бэ Алтан нар бидэн дээр ав адилхан тусдаг, ав адилхан илчээ түгээдэг... гэдэг мөр аманд орж ирээд байх юм.
Юуны өмнө блогтоо намайг бичлэг оруулахыг зөвшөөрч санал болгосон Бүжээ эгчдээ маш их БАЯРЛАЛАА. Би бол 30 орчим настай жирийн л нэг инженер залуу. Юунаас эхлэхээ мэддэггүй ээ за байз...

Thursday, March 18, 2010

ЭРЧҮҮДДЭЭ БАЯРЫН МЭНД ХҮРГЭЕ

МИНИЙ БЛОГИЙГ ДАГАДАГ БҮХ ЗАЛУУЧУУДАД:
Алдрай үрсийн хайртай аав,
Амраг бүсгүйн сэтгэлийн шүтээн,
Айл гэрийн алтан багана,
Ээжийн зүрхний амин сүнс,
Эх орны зоригт баатар таньд
Баярын мэнд хүргэе.

БАС:
Энэхэн биений минь тал болсон
Энхрий хоёр эрдэнийг надад бэлэглэсэн
Ханийн халамж, хатан зүрхээ
Харамгүй надад зориулсан чамдаа

БАС:
Хүний орчлонгийн уран дагинас дундаас
Хөөрхий намайг анзаарч сэтгэлийн хадаг илгээсэн
Хорвоогийн сайхан залууст Баярын мэнд хүргэе.

Блогийн гишүүд бичиж байна. А.Арман "Удахгүй үүр цайна..."

Тэр үед би нэг их гутарчихсан амьтан явж байж билээ. Тэр үе гэдэг нь Үүрийнцолмонтой анх таарсан тэр өдөр. Тэр жилийн 365 хоногийн жирийн нэг өдөр, жирийн нэг залуу миний жирийн л нэг амьдралын түүхэнд жирийн бишээр жинхэнэ тодоос тод өглөө болгон тэнгэрт гялалздаг тэр нэгэн од шиг өдөржингөө биш ч, ганцаардаж гунисан, гайхсан бодлогоширсон, тийм нэг хүн гэдгээ ухаарах гэсэн, өргөн олны цуваан дундаас өөрөө өөрийгөө эрж хайсан, тийм л их бодлын дунд гэрэл гэгээ татуулан зүрхэн дотор дуулах юм гэж, зүүд мөрөөдлийн завсарт гялбалзах юм гэж, бүхнээс илүү бусдаас түрүүн дурсагдах юм гэж би яахин мэдэх вэ,тэр жирийн нэг өдөр. Нар манддагаараа мандаж, шувууд жиргэдгээрээ жиргэсэн, шулганасан бяцхан хүүхдүүд инээж хөхөрсөн, шуугиант их амьдралын жирийн л нэг өдөр байсан.
Харин миний хувьд тэмдэглэлтэй өдөр. Гэхдээ “хараар”. Осолгүй үерхдэг бүсгүйдээ гомдчихоод, үнэн сэтгэлийн хайр гэж ийм байдаг хэрэг үү ч гэх шиг, нэг тийм меланхолик бөгөөд пессимист өнгө аясаар дүүрэн амьтан санаа алдах тоолондоо нэг шат мацаж, байгууллагынхаа шатыг амьдралын дааж давшгүй их уул нуруу мэтээр төсөөлөн өгсөж явлаа. Өөдөөс хэн нэгэн ирж явааг мэдэж байсан ч өөрийнхөө өчүүхэн ертөнцдөө гомдоллож гунисан “бацаанд” захирал маань ч ирж явна уу, их хурлын гишүүн ч ирж явна уу хамаа үгүй ээ. Уурлаж бухимдахаараа хэн нэгэнтэй “мөргөлдөж” байж санаа амардаг энэ тэнэг зангаа засах юмсан гэж.
- Уучлаарай...
Өөрийн эрхгүй мөргөлдчихсөнийхөө дараа ингэж шивнэлээ. Тэр өөдөөс ирж явсан хүн захирал маань ч биш, их хурлын ч гишүүн биш. Өндөр гоолиг бие хаатай, зөөлөн бөгөөд гайхсан харцтай, тэр “бүүвэйлсэн” харц нь гулсаж тоглодог байх гэмээр урт сайхан тас хар задгай тависан үсээ яаралгүйхэн мөрөн дээгүүрээ “шидлэх”” сайхан “амьтан” байлаа.
- Зүгээр ээ. Харин гайхлаа.
Тэр бүсгүй яарч явсан бололтой. Би дөнгөж саяхан “үсэрхэд” бэлэн явсанаа мартчихсан, хэд шат алгасч харайгаад, үүдний ажилтан дээр очих нь тэр.
- Сая хэн гарч явсан бэ?
Хөөрхий нарийн бичиг, үүдний жижүүр, лавлах, цаг бүртгэгч гээд бүхнийг зэрэг амжуулдаг, тийм ч учир жоохон будилуу болчихсон үүдний ажилтан маань сандрах нь тэр. Байгууллагынхаа харуулын үүрэг давхар гүйцэтгэх ёстой гэж боджээ.
- Таны юу алга болчихсон байна?
- Миний зүрх, миний сэтгэл.
Жаал тайвширсан ресепшн бүсгүй над руу нэг хөмсгөө өргөн байж их л жоготой гэгч нь:
- Ямар романтик юм бэ? Тэр бүсгүй манайд өнөөдөр ажилд орсон. Гэхдээ найз залуутай юм билээ. Өглөө хүргэж ирж байна лээ. Эрчүүд ээ гэж яахаараа ийм сохор байдаг байнаа, сайхан чөлөөтэй бүсгүйчүүд эргэн тойрон зөндөө байхад...
Тэгвэл бид хамт нэг байранд нэг байгууллагад ажилладаг юм байна. Ингэж бодож зогсохдоо би олон жилийн хойно энэ мөрүүдийг бичнэ гэдгээ мэдсэн бол. Араас нь гүйж очоод аятайхан “мишээж” байгаад ч болтугай болзох гэж оролдсон бол, эсвэл ажлынхнаасаа ичиж санаа зовж маргааш нь битгий хэл нөгөөдөр нь тэгээд тэр байгууллагаа орхиод явахдаа хүртэл мундаг хариуцлагатай, хүний найз бүсгүй оролддоггүй мундаг хүний царай эсгээгүй бол, бас дээр нь уйлаад дуулаад ирсэн найз бүсгүйгээ уучлаагүй бол...Гэхдээ харамсдаггүй ээ. Гуних бөгөөд мэлмэрэх цагт дэргэд байгаагүй ч сэтгэлд минь яг өөрийнхөө тэр л энгийн бөгөөд эгэлхэн дүрээ мөнхөлж чадсан тэр бүсгүй “тэнгэрт” гялалзсаар л байлаа. Гайхамшигтай гэж.
Бас л хэдэн жил өнгөрчээ. Бид нэг удаа утсаар ярив. Ажлын шаардлагаар. Тэнэг байгаа биз. Тэвэртээ багтаах гэж оролдоогүй юмаа гэхэд тэр нэгэн одны зүг үргэлж тэмүүлж явсан байж, нэг удаа залгадаггүй юмаа гэхэд, нэр дугаараа нууцлаад мессэж бичих гэж зориглоогүй мөртлөө, байдаг л нэг муу авилгалчины өмнөөс тэрний ажлыг амжуулах гэж залгаж байгаа юм даа. Гэхдээ би ичсэн юм шүү. Тэгээд ч тэр нөхрийг өмөөрөх хүсэл байсангүй. Яриа маань товчхон бөгөөд хурдхан өнгөрөв. Би утсаа таслахын түүс. Тэр үедээ би энэ мөрүүдийг бичих ёстойгоо ойлгосон байх. Би бусдын өмнөөс биш өөрийнхөө өмнөөс амьдарч яваагаа ойлгож эхэлсэн байх. Ичиж халуун оргиж байсан хацар, чичирж байсан хоолой, өөрийгөө хэн бэ гэдгийг хаанаас хаа зорьж яваа хүн бэ гэдгээ таних эхний алхам байсан байхаа.
Тэгээд би юу чаддаг билээ гэж бодов. Би зууны мянганы биш юмаа гэхэд зуурхан тэр цаг мөчид зүрх сэтгэл маань юу хүсэж байгаагаа бичиж чаддаг гэж боддог. Тэгээд бичлээ. Түүнийгээ харин өөрөө өөрөөсөө нуучихсан. Хэдий болтол хичнээн цаг хугацааг өөрөө өөрөөсөө нуух вэ гэж бодлоо. Өргөн уужим ч гэлээ энэ дэлхий дээр миний гэх багтаж шингэх газар олдохгүй болох цаг хэзээ гэдгийг ч би мэдэхгүй мөртлөө нуугаад л байдаг. Амьдрах сайхан амьдрал баялаг гэж хэлэх дуртай мөртлөө хэн нэгэнд гомдож туних, хэтэрхий их юм бодсондоо ч тэр үү, амьдрал ахархан амьдрах муухай гэж бодох тэр цагт тэр нэгэн од миний орь их ганцаардаж байгааг мэдсэн мэт тэнгэрийн зайд хараа булаан өчүүхэн ертөнцийг минь чимэглэх нь юутай сайхан. Хүрч үл чадах тэр нэгэн од Үзэсгэлэн гоогоо надаас нуугаагүй байхад, хүй их амьдралын дайд өөрийгөө ч олоогүй яваа байж, би сэтгэл зүрхээ нуухын учир юу билээ. Бусад хүн жаргах гэж зүтгэдэг байхад, будилуу үхэр шиг би зовох гэж нуугдах хэрэг юун.Удахгүй үүр цайна даа, Үүрийнцолмон минь. Найдлага горьдлогын нүдээр чамайг тольдох олон олон өчүүхэн амьтдын нэг намайг тээр холоос бас тээр дээрээс олж харахыг бодоорой. Би нуугдахгүй ээ. Үүр цайж байна даа...
--------------------------------""""---------------------------------"""------------------------
Багш нь баяр хүргэе Арман аа. Өөрийгөө олсонд чинь, Үүрийн цолмонгоо таньсанд чинь, Үүр цайхыг хүлээж байгаад чинь чиний өмнөөс баяртай байна. Эр хүн гэдэг энэ хорвоод энхрий үрсийн эцэг болж, эрхэмсэг бас бүүр хэт ихэмсэг бүсгүйг ч өөрийн болгож чаддаг учраас л тэднийхээ төлөө эх орноо хамгаалах Баатар байдаг. Бас сүүлийн хэсэг нь бүүр илүү таалагдлаа. "Хэдий болтол хичнээн цаг хугацааг өөрөө өөрөөсөө нуух вэ" гэдгээс өгсүүлээд. Энэ сайхан түүхийн хамгийн анхны сонсогч, уншигч болсондоо баяртай байна. Бүжээ багш нь

Tuesday, March 16, 2010

ХАВАР ИРЛЭЭ

ХАВАР, ХАВАР, ХАВАР . . .

Хорвоогийн өнгийг чимэх гэж өвөлжин өөрийгөө үрээсэн цас хайлж урсаж дууслаа. Хараад байхад гунигтай ч юм шиг, бахархмаарч юм шиг. Хойтон өвөл ирэхэд чинь зөндөөн сонинтой угтана аа.

Удахгүй модод нахиалж, ертөнцийн хамгийн шинэхэн ариухан бүхэн урган соёлно. Тэр үед бас анхны бороо шивэрнэ. Дусал дуслаар шиврэх хаврын анхны бороо . . . Анхны бороо ертөнцийн өнгийг сэргээхдээ намайг ч бас орхихгүй.

Урин салхи маргааш өөд сэтгэлийг минь дагуулна. Харин хаврын тэнгэр нэг л зангаараа байгаасай гэж хүн бүхэн хүсдэг нь нууц биш юм даа.

Sunday, March 14, 2010

УРАН ШУВУУНЫ АМЬДРАЛ-4


ҮРГЭЛЖЛЭЛ:
Уран шувуу мөрөөдлөө олох урт замдаа шантрахгүй зүтгэсээр л байлаа. Энэ хугацаанд "амьдрал" тэр хоёрын хайр улам лавширав. "Амьдрал" хайрт бүсгүйнхээ Мөрөөдлөө олох замыг нь сэтгэл шингэсэн хайр, баяр баяслаар байнга чимж байлаа. Тэр хайр нь өглөө бүр шинэ. Үдэш бүр улам гэгээлэг. Ийм их хайртай учирсандаа Уран шувуу үнэхээр азтайд өөрийгөө тооцно. Харин тэр их хайр, баяр баясал, итгэл, найдварыг Уран шувуу бусдад харамгүй түгээж тэрнээсээ өөрөө бас эрч хүч авч мөрөөдлөө олох холын аяндаа зүтгэсээр.
 
ГЭВЧ ганц үнэт зүйл нь “ИТГЭЛ НАЙДВАР” гэж үнэн сэтгэлээсээ итгэж, байсан болохоор хүмүүст бас хэтэрхий итгэж найдаад тэрэндээ болж дандаа л бүдрээд байлаа.
Тэгээд нэгэн өдөр Бурхан, "Амьдрал" хоёр дээр очоод “Яах гэж надад “Итгэл” гэдэг зүйлийг өгсөн юм гэж уйлан байж хэлжээ. Хэр барагтайхан уйлдаггүй Уран шувууг мөрөөдлөө алдаад уйлж байснаас нь хойш олон жил нулимс асгаруулж байхыг нь ер хараагүй болохоор Бурхан маш их сандарч "Амьдрал"  чамайг хуураа юу гэж яаран асуужээ. Үгүй дээ. Бид хоёрын халуун хайр улам лавширч тэрний хүчээр л би хорвоог туулж байна. "ИТГЭЛ". Би түүнийг чинь сайхан харсан, сайхан ярьсан бүхэнд өгчихөөд тэрнээсээ болж үргэлж зовж шаналж байна дахин би хэнд ч итгэхгүй гэжээ. Тэгтэл Бурхан тэгвэл чи "АМЬДРАЛ"-д бас итгэхээ болж байгаа юм уу гэж асуужээ. ЭНЭ АСУУЛТАНД ХАРИН УРАН ШУВУУ ЯАРАН ХАРИУЛЖ ЧАДСАНГҮЙ.
Тэгтэл "Амьдрал" ингэж хэлжээ: "Би чамайгаа жаргалтай байлгахын тулд бүхнийг зориулж чадна гэвч би нэг л зүйлийг чадахгүй. Бид хоёрын өглөө бүр хамтдаа хардаг нарны шаргал өнгө, мөрөөдлийг чинь байнга сануулдаг тэнгэрийн цэнхэр өнгийг би өөрчилж чадахгүй. Чиний итгэлийг хулгайлсан тэр хүнийг би өөрчилж чадахгүй. Хорвоо ертөнцийн юм бүхэн өөр өөрийн өнгөтэй. Түүнийг хэн ч өөрчилж чадахгүй. Тэрэнтээ адилхан алдсан ч, гомдсон ч , хууртсан ч итгэсээр байдаг чинийхээ энэ гэнэн, баян сэтгэлийг өөрчилж чадахгүй байна даа гэжээ. Харин Уран шувуу "Амьдрал"-ын хэлсэн энэ үгэнд итгэж ядан санааширсаар.

Wednesday, March 10, 2010

Зовиур гуниг гэдэг
Зориуд л . . .
Зөвхөн миний
Зүрх сэтгэлийг онилж ирээд байна уу, эсвэл

Зориуд л юм шиг
Зүрх сэтгэлээсээ
Зовиур гунигийг
Хайж олоод байна уу би Өөрөө. . .

Намайг бусдаас харамлах сэтгэлийг чинь мэдрэхдээ
Надад дурлачих вий дээ гэж чамаас би айна.
Айдас хүйдэс хаанаас ирдгийг мэдэхгүй ч
Аяа би ч бас чам руу тэмүүлнэ.


Friday, March 5, 2010

БҮСГҮЙ ХҮН

Зовлон даах гэж бүсгүй хүн танхил төрдөг юм
Зоргоороо амьдрах гэж бүсгүй хүн гоёмсог төрдөг юм
Зовсон нэгнийгээ жаргаах гэж бүсгүй хүн уяхан төрдөг юм
Зол жаргалтай амьдрах гэж бүсгүй хүн ихэмсэг төрдөг юм



. . . гэж хэний шүлэг билээ дээ. Харин Соёокогийн шүлгийг миний хонгорхон хоёр охин дүүдээ /Болормаа, Бурмаа/, миний блогийг дагдаг бүх бүсгүйчүүддээ зориулав.

Орчлонгийн сүүдрийг наранд ойртуулах гэж
Охин дуугаа тэнгэрт хадааж төрсөн - би сайхан бүсгүй
Ижийнхээ сайхныг хугаслан авч мэндэлсэн болохоор
Эгэл төрхөндөө өөрийн орон зайтай - би сайхан бүсгүй
Зуны цэцэг шиг өнгө төгс төрөөгүй ч
Зорсон хөшөө шиг бие хаа тэгшгүй ч
Зургийн хуар шиг хээ тансаг чимэггүй
Залуу насаараа л гоёсон -би сайхан бүсгүй
Чиний харцыг өөр лүүгээ удтал чилээлгэж мэдэх
Чимэг ч үгүй даруухан - би сайхан бүсгүй
Чимээгүйхэн хайрыг чинь зүрхэндээ гэмгүй урьчихаад
Чилийтэл хүлээлгэж мэдэх -би сайхан бүсгүй
Жавар хургасан сэтгэлд чинь хайрын галаа цогшоож
Жаргалд хамтдаа алхлах - би сайхан бүсгүй
Цаг цагийн тоосонд үл гундан чамайгаа чимэх
Цахилах гөрөөс шиг эрдүүхэн - би сайхан бүсгүй
Үйл заяаны учганд би чамайгаа сонгосон хэдий ч
Үнэндээ чиний сэтгэл намайг үгүйлсэн - би сайхан бүсгүй
Үхэхдээ хүртэл чинийхээ хайранд өлгийдүүлчихээд
Өөр ертөнцөд бардамхан алхлах - би сайхан бүсгүй
Надад хайрын дээд нинжин сэтгэл дэлгээтэй болохоор
Надад харах нүдний эгэл бүхэн цогцлоотой болохоор
Надад хамгийн сайхан үрийн тавилан заяатай болохоор
Нартад би өөрийгөө сайхан бүсгүй гэж бардам хэлнэ

A.Soyko
http://mypoems.miniih.com/index.php//home/post/41

Wednesday, March 3, 2010

Блогийн гишүүд бичиж байна: ЭЭЖДЭЭ ЗОРИУЛАВ

Би ээжийнхээ дэргэд байнга байдаг болохоор ээжийгээ хамгийн сайн мэддэг ойлгодог хүн нь байсан.
Ухаан ороод л ээж аавын хэрүүл ар гэрийн дутуу гачуугийн зовлонг хэтэрхий их ойлгодог болсон нь миний хувьд нэг бодлын зовлон байсан юм.
Миний ээж хэнээс ч дутахгүй ажил мэргэжилтэй царай зүстэй хүн байсан ч эр хүн л болсон хойно ээжийг маань араар тавьж зовоодог байсан юм. Өдөр бүр архи ууж ирнэ агсан тавихгүй ч манай гэр бүлээс хэрүүл салдаггүй байлаа би гэдэг хүн халшраад ээжийгээ салчих л даа гэж гуйна, хоёр ах маань гэртээ хонохгүй гэрээсээ зугтана харин бага ах, эгч хоёр юу бодож санаж байгаа нь мэдэгддэггүй битүү хүмүүс чимээгүй л байдаг байсан одоо бодоод байхад манай гэр бүл дотроос хамгийн их аавыгаа хайрлаж байсан нь энэ хоёр байж.Нэг л өдөр аав маань гэрээслэл бичиж үлдээгээд өөр ертөнцрүү яваад өгсөн дөө.
1996 оны өвөл цагаан сар болох гэж байсан юм өглөө эрт ээж ах бид хэд ажил сургуульдаа яваад аав эмээ 2 манай нэг дүүтэй цагаан сараар хэрэглэх өөхөө татна гээл үлдсэн, өдөр хичээлээ тараад иртэл аав байхгүй дүү хичээлдээ яваад ах хичээлээсээ ирчихээд гараад явчихсан хойгуур би гэдэг хүн эмээтэйгээ үлсэн өдөр байсан юм.
Аавыгаа өнгөрөхөд би яагаад ч юм жаахан байсан ч аав өнгөрчихөж гэж зөнгөөрөө мэдсэн тэр үеийн дүр зургийг ахиад харвал аймшгийн кино шиг байсан.
Ээж маань ухаан санаа нь орон гаран болчихсон орилоод л би яахаа ч мэдэхгүй /ах гадаа орилж уйлж байсан/ ахаа манай ах дээр оч л доо гэж хэлээд ээжийгээ тэврээд миний ээж битгий уйл гэж ээжийгээ чадлаараа тайвшруулсан ч ээж маань би галзуурлаа гээд үсээ зулгааж хэзээ ч тийм аймшигтай уйлж хашхирч байхыг нь хараагүй болохоор би уйлж чадахгүй байсан....удахгүй дунд ах маань эмч болон аавын ажлын хүмүүсийг дагуулж ирээд тайвшруулах гэж оролдсон ч ээж маань тайвширч чадахгүй хагас галзуурлын байдалтай хөндийдөө суучхаад л уйлаад хүн орж ирэхээр бүр их уйлна. /тэр үеийн миний амьдрал хар дарсан зүүд шиг өнгөрч байсан /
Аавыг өнгөрөх тэр үед том ах 22-той, дараагийнх нь 21-тэй эгч маань 19-тэй, бага ах 16-тай би 12-той байсан. Эгч оюутан 2-р курс, том ах ажил хийдэг, дунд ах ажилгүй авгай хүүхэдтэй бага ах 8-р анги би 5 дугаар анги байсан.
Аав маань уг нь хуулийн байгууллагад дарга, хойно сургууль төгссөн намын дарга сайлаа. Тавын таван хүүхэд өчнөөн жил ханилсан ханиа орхиод яваад өгнө гэдэг даанч харамсмаар. Ингээд миний дутуу гачуухан амьдрал эхэлсэн дээ
Анхны жил маш хүнд өдрүүд өнгөрч байлаа ээж маань үе үе л уйлж ухаан санаа нь орон гаран болно. Би галзуурах гээд байна ш дээ гэж хэлээд уйлах ээжийгээ хараад бид тав ямар хэцүү байдаг байсан гэж санана.. том ах маань ээжийг тэвэрч тайвшруулаад л ээжээ бид тав байна миний ээж тайвшир бид нарлуу хар гээл би жаахан байсан болохоор улаан юм харахаараа хүн галзуурдаг гэсэн гэж дотроо бодон аль л улаан өнгөтэй гэсэн бүхнийг сэмээрхэн ээжийнхээ нүднээс нуудаг байсан даа.
Энэ хэцүү өдрүүдэд ээжий минь ганц түшиг тулгуур болсон эмээ маань өнгөрч жил дараалан амьдралын 2 түшиг тулгуураа алдсан бид хэд яахаа мэдэхээ больж байсан.
Ээж маань жаахан ухаан сэхэж бид тавын төлөө зүтгэж эхэлсэн эхний жилийн аймшигт хар дарсан зүүд шиг өдрүүдэд бид хэд хааяа хоосон хонох шахаж байлаа би тэр үед эмээгээсээ ганц сурсан зүйл болох гамбир хайрч гэрийнхнээ 4 хоног хоолтой хонуулаад л аминдаа гэрийнхнээ хоолгүй хонуулж уйтгар гуниг, шаналалд автуулахгүйг хичээж байсан дээрээс нь усгүй болно /ус тэр үед 10 төгрөг байсан санаж байна/ би нэг хүмүүсийн халаасыг нэгжиж байж арай гэж усныхаа мөнгийг олж аваад усандаа явлаа тэгсэн 120-ийн сав байсан санаж байна. Усаа авчихаад буцаж яваад хаалгаар гарахдаа усаа асгачихаад уйлаад зогсч байтал худгийн эгч эгчийн дүү ус үнэгүй өгье хүрээд ир гэж хашхирхад нь ямар их баярлаж байсан гэж санана яагаад гэвэл ахиад усны мөнгө байхгүй хоосон хононо гэж бодохоор л нулимс гарч байсан. Худгийн эгчид одоо болтол баярладаг.
Ээж, ах, эгч бид хэд хүний юм оёж хоногийн хоолоо залгуулж байсан тэр үеэс 14 жил өнгөрч байна. Ээж маань өдөр нь хүний дээл оёж би шөнө нь сууж хавна, товч шилбийг нь хадна, ах эгч хоёр хүрэм оёно гээд хирэндээ л их хөдөлмөрлөж байж хүнд өдрүүдийг давсан юм.
Би сургуулийнхаа амралтаар байнга л юм оёно хагас бүтэн сайнд ч гэрээсээ гарахгүй амралтаар жинхэнэ миний ажил эхэлдэг байж билээ нэг удаа ээждээ уурлаад би ер нь ийм жаахнаасаа хүний юм оёж байна миний үеийнхэн гадуур тэнээд тоглоод явж байхад би ингээд сууж байна гэж уурлаж байсан одоо бодоод байхад аргагүй л хүүхэд байж дээ миний туулж өнгөрүүлсэн амьдрал минь үр бүтээлтэй хийсэн бүтээсэнтэй, тэр их цаг хугацааг дэмий өнгөрүүлээгүйдээ баярладаг.
Одоо бид зургуулаа үлдэж байсан бол 14 хүн болж нэмэгджээ. Цаг хугацаа харавсан сум шиг өнгөрч дээ..Хүн зовлон даадаг жаргал даадаггүй гэж үнэн гэдгийг миний амьдрал харуулах шиг. Бид бүгд сайн сайхан амьдарч байгаа том 2 ах маань хувиараа ажил эрхэлж эгч нэг дүүргийн тамгын газарт хүний нөөц, бага ах маань томоохон улсын их сургуулийн багш хийж би төрийн албанд ажиллаж байна энэ бүгдийг бүтээж үүнд хүрэгсэн хүн миний ээж юм.
Ээжийгээ л жаргалтай байлгавал миний сэтгэл жаргалтай байдаг өөр хэн ч надад хэрэггүй, зөвхөн ээж минь л амьд байж, ээж минь л жаргалтай байвал болоо доо.
Өнөөдрийг болтол миний хийсэн бүтээсэн зүйлс, хүсэл мөрөөдлийг минь хурцалж урам зориг хайралдаг хүн миний ээж юм...
НҮДЭЭ ШИРЭГТЭЛ, ХУРУУГАА ЦООРТОЛ ЮМ ОЁН БАЙЖ БИДНИЙГ ӨСГӨСӨН ЭЭЖДЭЭ БИ ХАЙРТАЙ