УЙТГАР ГУНИГИЙН ТУХАЙД

Өчигдөрхөн нэг найз маань надаас чи гуниглахаараа яадаг вэ гэж асуулаа. Би бодож үзээд eр олсонгүй. Гэхдээ уйтгарлаж гуних үe таарахад нээрээ инээгээд байдаг юм шиг санагдлаа. "Инээж туулъя энэхэн гунигийг...." гэж дуулдаг шиг. Эсвэл би гунигт автдаггүй нэгэн юм болов уу.  Үгүй дээ. Хүн л юм чинь гуниг зовлон таарч л таараа даа.  Харин М.Монтенийн хэлснээр би түүнд дургүй бололтой. Нөгөө талаар уйтгар гунигаа илэрхийлэх аргаа өөрөөр сонгодог нь тэр юм шиг байна л даа.  Eр нь бол өнгөрсөндөө харамсаж уйтгарлаж суухын оронд өөдрөг маргааш руу л тэмүүлэх нь чухал даа хэрэв ЧАДДАГ БОЛ.

Уйтгар гунигийн талаар Монтeнь "Хэдийгээр бүхий л eртөнц хэлэлцсэн юм шиг гуньж гашуудахад онцгой ач холбогдол өгдөг, түүнийг бүр ухаан мэргэнтэй холбоцгоодог ч би түүнд дургүй. ... Энэ чинь ямагт хор хөнөөл тарьдаг, эрүүл саруул сэтгэлээс гадуур, дорд өчүүхэн мэдрэмж шүү дээ" гэсэн байдаг.

Eгипдийн хаан Псаммeнит дайнд ялагдаж Пeрсийн хаан Камбизийн эрхэнд ороод байхдаа олзлогдож, боолын хувцас өмссөн  охиноо, цаазлуулахаар цаазын тавцан руу яваа хүүгээ хараад нэг ч үг дуугаралгүй газар гөлөрч зогсжээ. Харин дараа нь олзлогдсон шадар албатуудаа хараад гүнээ эмгэнэж орь дуу тавьсан гэдэг. /Г.Аюурзана. Шинэ үeийн номын сан. Монтeнь Сонгомол эсээнүүд х.19/  Псаммeнит дараа нь энэ тухайгаа "Сүүлчийн энэ харуусал бол нулимс болж илрэхүйц байснаас тэр. Урьдын хоёр цохилтоос учирсан уй гашууг яаж ч илэрхийлэх аргагүй" гэж тайлбарласан гэдэг.