Сайхан хусын төгөлийг
Саран орхин одоход
Түнэр харанхуйн дунд
Шугуй бүхэлдээ хоосон
Намрын салхи навчсыг хийсгэн үлээхэд
Нарсан төгөлд ая эгшиггүй хоосон
Ганган шувууд алсыг зорин одоход
Гансрах нулимсаар давалгаалсан нуур өөрөө хоосон
Аз жаргалын алагхан солонго
Алганд багтахаар ойрхон харагдана.
Сэтгэлийн нууранд хурсан шувууд
Сэрээд харахад зэрэглээ биш.
Тэглээ ч
Хувь заяанд найдах ч юмгүй
Хэрсүүхэн сэтгэлд итгэл ч үгүй.
Тэглээ ч
Урсан өнгөрөх цагийн эргүүлэгт
Уянга яруу дурсамж чангаасаар.
